Biomasa

Ola

Biomasa jest materią pochodzenia organicznego i ulega biodegradacji. To najstarsze źródło energii.  W Europie jej wykorzystywanie przewyższa zyskiwanie ze wszystkich pozostałych odnawialnych źródeł energii. Otrzymujemy z niej energię przez procesy spalania, rozkładania lub po prostu przekształcamy ją chemicznie. W trakcie spalania materii organicznej, uzyskiwana jest energia cieplna, która służy produkcji energii elektrycznej. Materiałami użytkowymi są tu najczęściej: kawałki drewna, słoma i odpady – przemysłowe, rolnicze oraz komunalne. Biomasa ulega przemianom chemicznym. Nie dostąpilibyśmy posiadania biopaliw, gdyby nie przekształcenia upraw trzciny cukrowej, rzepaku, kukurydzy albo różnych zbóż.

Naturalnie biomasa ulega procesom fermentacji materii organicznej (przykładowo są to odchody zwierzęce i ścieki komunalne). Otrzymujemy wówczas metanol, etanol i specyficzny rodzaj biogazu, które później są wykorzystywane jako paliwo albo produkujemy z nich energię. Trzy główne biopaliwa to: Biometan, Bioetanol i Biodiesel. Różne rodzaje biomasy mają różne właściwości. Im bardziej sucha i zagęszczona biomasa, tym większa jej wartość jako paliwa. Drogim paliwem jest brykiet – produkowany z rozdrobnionych odpadów drzewnych. To uszlachetnione paliwo uzyskujemy poprzez suszenie, mielenie i prasowanie biomasy.

Biomasa ma w sobie ogromny potencjał, jeśli doświadczamy dostępności ziemi uprawnej pod kątem poszczególnych regionów. Utylizujemy niektóre odpady i ścieki, co niesie wyjątkowo pozytywny wydźwięk. Wadą jest konieczność prowadzenia tejże uprawy i nieuchronne przyczynianie się do wyjaławiania gleb. W czasie spalania biomasy wyemitowane zostają szczątkowe ilości związków siarki i azotu, ale na szczęście powstający gaz cieplarniany (innymi słowy – dwutlenek węgla) ulega asymilacji przez polne rośliny, dzięki czemu nie zwiększa się jego zawartość w atmosferze.

W ujęciu polskich standardów, wykorzystując potencjał biomasy, zderzamy się z takimi barierami, jak: brak dopłat do upraw energetycznych, brak lokalnych rynków biomasy energetycznej, brak klarownych ograniczeń dla współspalania biomasy w specjalnych kotłach węglowych o wysokiej mocy, brak jasnego systemu wsparcia dla małych ciepłowni oraz elektrociepłowni i momentalna nieprzewidywalność funkcjonalnego wsparcia dla polityki elektrycznej, której bazą są źródła odnawialne. To ogromna strata, kiedy biomasa mogłaby zastąpić cały import węgla a nawet byłaby korzystnym komponentem w walce ze smogiem. Dlatego, z racji zaostrzonych przepisów w zakresie norm emisji spalin
i konieczności zintensyfikowania nakładów energii ze źródeł odnawialnych, spalanie biomasy jest zupełnie cennym i kluczowym przedsięwzięciem.